گزارشگران بدون مرز در تازه‌ترین گزارش خود از شاخص سالانه آزادی مطبوعات در جهان اعلام کرد حملات سیاسی علیه آزادی مطبوعات، از جمله بازداشت روزنامه‌نگاران، سرکوب رسانه‌های مستقل و انتشار گسترده اطلاعات نادرست در یک سال گذشته به‌ طور قابل توجهی افزایش یافته است.
در گزارش این نهاد غیرانتفاعی که روز جمعه ۱۴ اردیبهشت منتشر شد، آمده که چهار کشور اسرائیل، عربستان سعودی، سوریه و ایران، به عنوان بزرگترین زندان‌های جهان برای روزنامه‌نگاران، در سال ۲۰۲۳ به حملات خود و بازداشت آن‌ها ادامه داده‌اند.

کشور ما آبستن انفجار‌های دیگری است. هر اقدام ضد مردمی رژیم می‌تواند جرقه‌ای در انبار باروت نارضایتی مردم باشد. اعتراضات مردم به اشکال مختلف ادامه دارند. سرکوب تنها وسیله‌ای است که حکومت با توسل به آن بر سرپاست. اما تنها با سیاست سرکوب نمی‌توان جامعه‌ای را که بالای هشتاد میلیون جمعیت دارد و مدام در تلاطم است، اداره کرد. فشار و جنایت رژیم، مبارزه را از خیابان عقب نشانده، اما به درون محل کار و زندگی مردم کشانده‌است. سرکوب جمهوری اسلامی، دیری است که دیگر در سطح جامعه ترس تولید نمی‌کند و حکومتی که برای ایجاد وحشت در دل جامعه سرکوب می‌کرد، امروز با ترس از سقوط خود مواجه است و برای حفظ موجودیت خود، دست به هر اقدامی می‌زند.

به دعوت سندیکاهای: ث ژ ت، سولیدر، س اف د ت، اف اس او، او نف و چند سندیکای دیگرفرانسه، در روز چهارشنبه، ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳- اول ماه مه ۲۰۲۴، در سراسر این کشور کارگران و زحمتکشان و جریانات و فعالان مدافع منافع زحمتکشان به خیابان ها آمدند تا علیه تبعیض و بی عدالتی و دفاع از خواسته های جنبش های اجتماعی صدای خود را به گوش همگان برسانند. در پاریس راهپیمایان از میدان ریپوبلیک در ساعت ۱۴ حرکت خود را آغاز و حدود ساعت ۱۸ در میدان ناسیون پس از خواندن یک قطعنامه، مراسم پایان یافت. امسال کارگران فرانسه در کنار شعار های همیشگی خود یعنی افزایش دستمزد، برقراری عدالت، تقویت سندیکاها، و صلح، به طور مشخص محکومیت کشتار غزه نیز گنجانده شده بود.

مراسم بزرگ‌داشت زنده‌یاد پرویز بابایی، مترجم، نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران با یورش ماموران انتظامی و امنیتی لغو شد. این مراسم قرار بود روز چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت‌ماه در یکی از تالارهای تهران با حضور خانواده، دوستان و برخی اعضای کانون نویسندگان ایران برگزار شود. اما به‌رغم این که مهمانان مراسم مدتی در سالن انتظار حضور داشتند پس از یورش ماموران از برپایی آن ممانعت به عمل آمد.
تلاش خانواده و نزدیکان بابایی برای برگزاری مراسم بی‌اثر بود و در نهایت رضا عابد، عضو کانون نویسندگان ایران پس از سخنرانی کوتاهی در مورد خدمات این نویسنده در حوزه‌ی فرهنگ و تاریخ، از حاضرین خواست تا سالن را ترک کنند.

ای حاکمان بیایید بجای توماج‌ها ما را اعدام کنید. ما گناهکاریم. این ما بودیم که انسان خطاکار را در جایگاه خدایی نشاندیم و مقدمات فساد فی‌الارض را فراهم کردیم. گاز فلفل را در صورت ما خالی کنید که با استشمام گاز خردل انسی دیرینه داریم. ساچمه‌ها را بر تن ما نشانه روید که با ترکشها و تیرهای صدامیان جوانی کرده‌ایم. بیایید ما را در بند کشید که بر این همه مظالم و هتک حرمت جوانان و دخترانمان سکوت کردیم.

جبهه ملی ایران مبارزات و مطالبات معلمان ایران را پیرامون وضعیت معیشتی و اصلاح نظام آموزشی و حق آزادی بیان را جزو حقوق ابتدایی و اولیه معلمان دانسته و تاکید می‌کند، جای معلم هرگز در زندان و دادگاه نیست.ما معتقدیم سیاست‌های تبعیض آمیز جمهوری اسلامی در قبال معلمان ایران،پا جای پای رژیم سابق گذاشتن، حتی به گونه‌ای محکم‌تر و شدیدتر است. کرامت و شان معلمان ایران در طی دهه‌ ها همان است که هر سال مانند الفبا نسل به نسل مبارزه و مطالبه‌گری را به فرزندان این میهن و همه شهروندان می‌آموزند، شرافت و کرامت معلمان ایران در تداوم همین مطالبه گری شرافتمندانه تاریخی است و این امر مهمی است که موجب می شود تا ملت ایران این پیشقراولی معلمان را بیش از پیش گرامی داشته و ارج بنهند.

امروز اربابان قدرت و ثروت، ما را در وضعیتی قرار داده اند که استثمار، غارت و خشونت تنها ابزار فرمانروایی آنهاست. در این حکمرانی دینی/ سرمایه محور، انسان هیچ موجودیت به رسمیت شناخته شده ای ندارد، آنچه در این مناسبات اجتماعی مادیت یافته، مرگ زندگی است.
اعضای طبقه ی در قدرت، محصول یک دروغ بنیادین به نام وعده جامعه “برابر و آزاد” و فرایند مبتذل سازیِ این مفاهیمِ انسانیِ به سرقت رفته هستند، بر بنیاد همین رویه ضدبشری است که اقلیت فرادست و اکثریت فرودست بازتولید می شوند. همان اقلیتی که کار نمی کنند و زندگی می کنند و اکثریتی که کار می کنند و زندگی نمی کنند.

روز جهانی کارگر در وین؛ «فروم ایرانیان اتریش» صدای کارگران، معلمان و زندانیان سیاسی در ایران 

در طلوع اول ماه مه ۲۰۲۴ نیز مانند سال‌های گذشته، خیابان‌های وین پایتخت اتریش در مناطق مختلف فستیوالی از رنگ و موسیقی و همهمه بود. 

در روز جهانی کارگر، جامعه ایرانی در وین نیز دوش به دوش سندیکاها، احزاب و عموم مردم در راهپیمایی شرکت کرد و نمایشی قدرتمند و متحد در همبستگی با کارگران و معلمین زندانی در ایران، حمایت از زنان ایرانی زیر پرچم «زن، زندگی، آزادی» داشت و درخواست لغو فوری احکام اعدام به ویژه در ارتباط با توماج صالحی، رضا رسایی، عباس دریس و مجاهد کورکور را با صدای بلند فریاد زد. 
این حضور ایرانیان به دعوت و همراهی «فروم ایرانیان اتریش» که ائتلافی از نهادها و احزاب ایرانی فعال در کشور اتریش است، برگزار شد.

آَرشیو اخبار امروز >>

روزجهانی کارگر امسال در ایران تحت شرایط و فضای پس از حمله پهبادی و موشکی رژیم به اسرائیل و همزمان اعلام جنگ داخلی علیه نافرمانی زنان علیه حجاب اجباری برگزارشد. حمله به دختران و زنان و ربایش آن‌ها به شکل وحشیانه و با هدف ایجادهراس گسترده‌ای بود که در واقع نسخه دوم و گسترش یافته‌ تجربه حمله و مسموم سازی خفیف دختران مدارس و دانش‌آموزان دختر در خیزش سال گذشته بود .واکنش به حکم اعدام توماج و محکوم کردن و خواست آزادی وی نیز در این ببانیه‌ها و اعتراضات خیابانی بازتاب داشت.

حمله پلیس نیویورک به صحن دانشگاه کلمبیا در نیویورک و دانشگاه شهر نیویورک و دانشگاه نیویورک، ، و چند دانشگاه و مرکز آموزش عالی دیگر در نیویورک، سرکوب خونین دانشجویان در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در لس آنجلس، اورگان تگزاس، بوستون، کلرادو، و بسیاری دیگر از مراکز عالی، نوید آور چشم انداز بسیار تاریخ و تلخی است برای کشوری که خود را«کانون آزادی» جهان می نامد. حمله نیروهای پلیس به دانشجویان یاد آور همان سیاقی است که ما در طی ۴۵ سال گذشته درایران و طی دوران پهلوئی دوم شاهد آن در ایران بودیم. همان رویکردی که در تمام کشورهای استبدادی در جهان شاهدش هستیم، همانی که در میدان تیامن با تانک به دانشجویان حمله کرد، همانی که در شیلی دوران پینوشه به قتل و ناپدید شدن هزاران دانشجو ختم شد و حاصلش دوران ۱۷ ساله خفقان و کشتار و شکنجه بود.

خودکشی پزشکان، به ویژه پزشکان زن، پرستاران و کادر‌های بهداشتی و درمانی افزایش یافته است. پرسش این است که چه عواملی سبب می شوند تا کسانی که برای حفظ سلامت و جان بیماران شان سوگند یاد کرده اند، جانِ خویش بگیرند؟ چرا نجات دهندۀ جان بسیاری از اقدام کنندگانِ به خودکشی، خود دست به خودکشی می زند؟. پاسخ روشن است: افزایش فشار مشکلات و نابسامانی های شغلی، اقتصادی و اجتماعی، تشدید و گسترش اختلال‌ها و بیماری های عصبی و روانی در جامعه.

آنانی که دستی بر قلم دارند، منظور اصلی هر نویسنده را از همان زاویه ورود او به نوشتار و منفذ خروجی آن درمی‌یابند. نوشته‌ی منتقدانه‌ی آقای فانی را هم می‌توان جدا از تیتری که در آن خانم محمدی را به عنوان عامل بی ‌آبرو کردن جنبش زنان زیر سئوال می‌برد، در دو گزاره‌‌ وزن ‌دارد و باقی‌اش حرف و حدیث‌‌ است. یکی مطایبه‌ای‌ رندانه در اول نوشته که نرگس محمدی دربند، پیام خود را با تلفن سپیده‌ی قلیان خوانده است! آورده‌ای که بنا به بدیهیات سیاست، یا زندانی سروسری با زندانبان دارد که فانی و هیچ عاقلی جسارت چنین اتهامی به نرگس آزاده زن را ندارد و یا این پیام ضمنی که کم از «چپ مقاومت محور» نمی‌شنویم: «جمهوری اسلامی آنقدرها هم بدجنس نیست»! گزاره‌ی زهرآگین دیگر هم که در حلق نرگس محمدی می‌ریزد تحقیر‌ مسیح علی‌نژاد است؛ کدی که مرسوم ادبیات چپ «مقاومت محور» شده است!

علی خامنه‌ای اگر راست می‌گوید بهتراست به جای اشک تمساح ریختن برای دانشجویان در غرب، بگذارد تا دانشگاه‌های ایران صحنه گردهمائی دانشجویانی شود که به جنگ‌ و‌همه طرف‌های مسئول در آن معترض‌اند. بگذارد تا مردم ایران به دور از خیمه شب بازی حکومتی به میدان بیایند و علیه همه جنگ افروزان از خود خامنه‌ای گرفته تا نتانیاهو و دولت کینه توز و ضدانسانی او، از حماس تا حزب‌الله لبنان و سایر نیابتی‌های منطقه حرف خود را بزنند.

در برخی کشورها و نظام‌ها به دلیل کارکرد زیاده‌روانه و یا هدفمند بعضی حوزه‌ها، اصطلاحات نو یا ویژه‌ای ساخته می‌شوند، مانند "دین حکومتی"، "فقه یا فقیه حکومتی"، "حکم حکومتی" و حتی "قتل حکومتی". برای مثال "دین و فقه حکومتی" به دین و فقهی می‌گویند که همه‌ی اصول و احکامشان در خدمت اهداف سیاسی حکومت تفسیر و اجرا می‌شوند و یا "قتل حکومتی" به قتل‌هایی گفته می‌شود که خارج از دایره‌ی قوانین و نهادهای قضایی و حقوقی و به‌صورت پنهان و غیرمستقیم، یا از طریق استخدام تروریست‌های حرفه‌ای و یا پروژه‌های از پیش برنامه‌ریزی‌شده، صورت می‌گیرد، مانند "ترورها"، "قتل‌های زنجیره‌ای"، "خودکشی‌های مشکوک" و یا "مسموم کردن" و مانند آن.

برای عبور از این وضعیت نکبت‌‌‌‌‌‌‌‌بار و غیرانسانی، برای اعتلای شخصیت نیروی کار و احقاق حقوق کارگران و زحمتکشان و تمامی حقوق‌‌‌‌‌‌‌‌بگیران راهی جز اتحاد و تشکل‌‌‌‌‌‌‌‌یابی وجود ندارد. پیوند جنبش کارگری با دیگر جنبش‌‌‌‌‌‌‌‌های اجتماعی؛ صنفی، سیاسی، فرهنگی، اتنیکی، محیط زیستی، فعالین صلح طلب و نزدیکی هرچه بیشتر با جنبش «زن، زندگی، آزادی» که علیرغم افت حضور میدانی آن در سال گذشته با داشتن پتانسیل‌‌‌‌‌‌‌‌های توانمندی همچنان به حیات خود ادامه می‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، ندارد.

جمعیت برخی از استان های محروم در حال کاهش است و انتقال سرمایه و نیروی کار از این مناطق همچنان با شتاب ادامه دارد. قطب بندی اجتماعی، فاصله طبقاتی یاس و نومیدی جامعه را آنچنان به خود مشغول و درگیر کرده است که راه برون رفتی بصورت مسالمت آمیز متصور نیست. بنابرین استبداد حاکم زیر هر نام و عنوانی یکی از موانع رشد و توسعه مناطق پیرامونی است و باید این مناطق با تعیین سرنوشت به باز سازی اقتصادی خود بپردازند. این مناطق ظرفیت های بالقوه ای دارند که می توانند عقب ماندگی های خود را جبران کنند، منابع گمرکی، مالیاتی، زیرزمینی و روزمینی و دیگر منابع آنها باید در خود آن منطقه هزینه شود، آنها گاهی زبان و فرهنگ متفاوتی دارند که هویت آنها محسوب می شود باید برای پویایی و شکوفایی آن بکوشند، با کسب هویت و حاکمیت بر سرزمین خود جامعه ای بالنده برقرار خواهند کرد...

شهرداری تهران ضمن بیلبوردها و بنرهای تبلیغی خود در خیابان‌های اصلی و بزرگراه‌های شهری همان سیاست انزواجویانه‌ی حکومت را تبلیغ می‌کند. انزوا و جدایی از مردم که در نهایت به انزوا و جدایی حکومت از جهان امروزی می‌انجامد. در همین بیلبوردها و بنرها است که مدیران شهری تهران از تبلیغ برای حزب‌الله لبنان و حماس چیزی فرونمی‌گذارند. در این ماجرا پرچم فلسطین و پرچم حزب‌الله بیش از نشانه‌های دیگر گروه‌های نیابتی نقش می‌آفرینند. چون توهم‌گرایی و قشریگری متحجرانه‌ی این گروه‌ها شوق جمهوری اسلامی را برمی‌انگیزد. نیروهای شهرداری حتا شعارهای اعتراضی مردم را از سینه‌ی دیوارهای شهر پاک می‌کنند و به جایشان نقشی از پرچم فلسطین یا حزب‌الله را به تصویر می‌کشند. چنین راهکاری لابد همدلی تنگ‌نظرانه و قشری‌مآبانه‌ی این گروه‌ها را تضمین خواهد کرد. بسیجی‌ها و ماموران شهرداری گاهی نیز شعارهای اعتراضی مردم را پاک می‌کنند و بر روی آن می‌نویسند: یا صاحب‌الزمان. مردم این بار هم پاسخ خود را در کنار آن بر جای می‌گذارند: ما صاحب‌الزمانیم.

واکنش ها و حضور وسیع و رنگارنگ مردم در اعتراضات ، به او نشان خواهد داد که اساسا دچار اشتباه محاسبه شده است و توماج صالحی که به پرچم آزادی و عدالت بدل شده است، چونان یک پیل، «مرده وزنده اش یک قیمت دارد » و حتی با کشتن او نه آثار و نه ارثیه ی معنوی اش از بین میرود و نه سرنوشتیرا که در انتظار جنایتکاران حاکم است تغییر میدهد . فقط بر نفرت عمومی و سرعت این تحول انقلابیخواهد افزود . و نرخ «سوراخ موش» او ، بالا خواهد رفت .

آَرشیو سياسی >>

در گفتگوی نخست با ایران اینترناسیونال درباره اعتراضات دانشجویان در امریکا علیه جنگ در غزه و حمله پلیس به دانشگاه توضیح دادم این اعتراضات دانشجویی و حمله پلیس به دانشگاه که نظیر آن از جنگ ویتنام به این سو در امریکا دیده نشده نشانگر پر رنگ شدن آرمان صلح و دمکراسی است که در حافظه تاریخ همچون حمله چین به دانشجویان در میدان تی ان مین یا حمله جمهوری اسلامی به دانشگاه در جریان انقلاب فرهنگی و خیزش دانشجویان در هیجده تیر در حافظه تاریخ و جهانیان نقش خواهد بست.

نگاهی به اوضاع سیاسی کنونی ، در همزمانی روز جهانی همبستگی کارگران و روز معلم در ایران، قطعنامه ها وبیانیه ها، نافرمانی های بزرگ زنان ،‌ایستادگی های دلیرانه زندانیان سیاسی ، اعتراضات و تظاهرات بازنشستگان وکارگران و تعمیق بحران های اقتصادی و اجتماعی ، رویکردهای خشونت بار وجنایتکارانه حکومتی علیه مردم وخصوصا زنان واحکام اعدام خصوصا حکم اعدام توماج واعتراضات گسترده مردمی علیه این احکام و همبستگی ها با توماج؛ نشانه های تازه ای از تغییرات بزرگی است که در زیر پوست جامعه جریان دارد.

آَرشیو مصاحبه >>

کنگره ی حمایت ازمبارزات حق طلبانه ی مردم ستمدیده ی فلسطین که قرار بود با میزبانی " جنبش دموکراسی برای اروپا" از روز ۱۲ تا ۱۴ ماه آوریل در شهر برلین پایتخت آلمان برگزار شود ، سرانجام پس از چندین روز تبلیغات هدایت شده ی منفی دال بر اجتماع ضد یهودیان ، طرفداران حماس ، و نیروهای طرفدار ایران ، و پحش صدها فیلم و پیام سراپا کذب در شبکه های اجتماعی با حمله ی وحشیانه ی پلیس تا دندان مسلح، در برابر چشمان حیرت زده ی افکار عمومی که شاهد ثبت سیاه ترین روز نقض دموکراسی در این کشوربود ، در همان ساعات اولیه ی روز جمعه از ادامه ی کار باز ماند .

چپ ، از یک‌سو در پاره ای از موارد، با از دست دادن دفاع خود از سکولاریسم، و نیزاز سوی دیگر،با از دست دادن پشتیبانی طبقه کارگر، اکنون مورد سرزنش یهود ستیزی نیز قرار گرفته است. و بر اساس یکی از معتبرترین مؤسسه نظر سنجی در فرانسه IFOP ، در انتخابات پارلمان اروپا در ژوئن ۲۰۲۴، مردم به حزب نزدیک به رئیس جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون ۴۱ در صد، به حزب راست افراطی مارین لوپن، ۴۲ درصد و به حزب چپ افراطی ی ژان لوک ملانشون، ۱۷ درصد اعتماد نشان داده اند. و آنچه را که نباید از یاد برد، از سال‌ها پیش، چپ در فرانسه چشمان خود را به رشد ِ یهود ستیزی بست و این شد که حزب های راست و راست اقراطی توانستند به دفاع ازمقابله با یهود ستیزی، جای خالی آن‌ها را پُر کنند. فلیپ برنارد- لوموند

متن حاضر حاصل دیدار و گفت‌وگوی هایده مغیثی با مصطفی عبدالمجید حمدان، دبیرکل پیشین حزب کمونیست فلسطین، در سال ۱۳۸۵ در محل زندگی وی در روستایی نزدیکی رام‌الله است. با گذشت حدود دو دهه از این گفت‌وگو هشدارهای عبدالمجید حمدان نادیده گرفته شد. از سویی، اسراییل موفق شد فلسطینی‌ها را به درگیری نظامی بکشاند و از سوی دیگر نیروهای مترقی و چپ فلسطینی خطی مستقل از نیروهای قدرتمند بنیادگرا دنبال نکردند. اهمیت این گفت‌وگو در شنیدن این صدا از درون فلسطین و از سوی یکی از مبارزان کارکشته‌ی چپ فلسطینی است. با این توضیح که نخستین بار این گزارش در شماره‌ی ۹۲-۹۳ نشریه‌ی آرش منتشر شد و متن حاضر بازنشر آن با اندکی حذف و ویرایش است.

آَرشیو بين الملل >>

میکائیل و اسرافیل در حال چیدن میز ها
رومیزی ها سفید چون برف
خوشه های آواز خوان انگور
آویزان از دهان شکوفای بلور ها
دسته های گل
منتظر خلق شدن در اوج سرکشی جام ها

زندگی راوی هیچگاه بستری مناسب برای رابطه‌ای شایسته با پسرش نبود و در واقع "مقامات" داستان ناتوانی والدین در رابطه با فرزندان نیز هست. اگرچه در پایان رمان فاصله‌ها رنگ می‌بازند و مادر و پسر دگربار به‌هم نزدیک می‌شوند. اگر در سال‌های نخست پدر نقش مخربی در آن داشت، در سال‌های پسین روند زندگی‌ست که رابطه‌ها را مخدوش می‌کند.

آن روز که آفتاب بعد از ماه‌ها با نسیم ملایم تابستانی همراه شده بود و همه را سرحال و خشنود کرده بود، صدای پرندگان مرا به صبح‌های خیلی زودی برد که روی پشت بام خانمان با چشم‌های باز به آسمان می‌نگریستم. روز شنبه بود و در میدان گوته شهر قرار بود ملیتهای مختلف با هم جشن بگیرند و هر میلیتی غذاها و کارهای دستی مهینش را عرضه کند. بعد از مدتی کوتاه توانستم از صوتهای مختلف پرندگان خواننده که هر کدام ملودی خود را می‌نواختند یک موزیک منظم بسازم، موزیکی که فقط خودم آن را درک میکردم و فکر میکردم که با گذشته خاکم و امروز با این پرندگان عاشق نزدیکی دارد.

خدابانویِ من خیلی جوان بود
دلارامِ زمین وُ آسمان بود
دلش دنیایِ آواز آرزو بود
گُلِ گویایِ باغِ ارغوان بود

آرام آرام دارد بیست سال آزگار می گذرد، نزدیک یک ربع قرن. حتما دارم هنوز هم در هوای همان اوایل نزدیک به یک‌ربع قرن پیش، سیر آفاق و انفس می کند. هراز گاه از سر تفنن یا طنز و پوزخند، از خواب اصحاب کهف بیدار می شود، قلمکی میزند و دلالتکی می‌کند که های! سرگشته و پراکنده احوال روزگار! درخت ریشه کن شده ی نزدیک به یکربع قرن پیش، در به در و آواره ی دیاران! چراچنینی وچنان نیستی! اگربازهم چنین باشی وچنان نباشی، چنین وچنان میشود! حالا هم انگار باز ازخواب اصحاب کهف بیدار شده و از راه دور و دراز، می‌گوید که چنین باش و چنان مباش!...

ادبیات تریویال را بهتر میبود ادبیات «پیش پا افتاده» یا سرگرم کننده ترجمه میکردند و نه ادبیات مبتذل. در جوامع طبقاتی و صنعتی غرب آن بخشی از فرهنگ تولید رمان و نوول انبوه است که براساس کلیشه، پیشداوری، و تکرار موضوعات خاص، نوشته و عرضه میشود. تریویال واژه ایست فرانسوی به معنی روزمره گی و عامیانه. آن فرم و ژانری است قابل بحث که تاکنون بشکل ادبی و علمی کاملا تعریف نشده. نقد ادبی چپ اصطلاح ترجمه مبتذل برای ادبیات تریویال را قبول ندارد گرچه ادبیان لیبرال از آن استفاده میکنند. باید پرسید اصطلاح ادبیات مبتذل را چه کسانی در میان سوسیالیست های ایرانی مصطلح نمودند؟

دکتر نقره کار در این رمان دنیای مردانی را به تصویر می‌کشد که چه در حضر و چه در سفر، نخواسته اند یا بهتر است بگویم نتوانسته اند از حصار ذهنیت مردسالارانه شان بیرون بیایند و هنوز ذهن بسته و افکار کهنه‌ شان جهان جان شان را محدود کرده است.
نکته ی دیگری که نویسنده بر آن دست می گذارد و در بیان آن هم موفق است آسیب شناسی ی رابطه ی زن و مردی ست که با دو برداشت و توقع متفاوت از زنده گی به هم نزدیک می شوند و در عین حالی که به تکرار در می یابند که تفکری متفاوت و آشتی ناپذیر دارند اما گویی دلشان نمی آید بگذارند و بگذرند.

(.... و برای همين هم هست که پهلوون جلالتون! پس از روزها و شايد هم، هفته ها و ماه ها، جنگيدن با نفس عماره ی خودش، بالاخره تسليم شده که بر من وشما، منت بذاره و ناچارن، اون پول کلونو، از کنسرسيوم بگيره و بزنه به زخم بی رنگی خونه، تا بعدن پس از رنگ کردن اون، بتونه به من و شما و اون کاکا رستم ديوس و اين تاريخ جاکش عنی، عملن، نشون بده که بعله:، " روشنفکرها را همينجوری ها، می خرند! گوشت با منه پهلوون يا باز جای ديگه اس؟!)

"شاخه‌ی سبزم را نگهدار.
یک روز برمیگردم
با سندیکای کارگری به آبادان
و پرچمی می‌خواهم."

غول‌های گرامیِ هالیوود،
برادران وارنر،
متروگلدوین مایر،
فوکس قرن بیستم…
فیلم تازه‌یی باید بسازند از هولوکاست
با سرمایه‌ی کلان شرکت‌ها،
بلاک راک،

آَرشیو فرهنگ و ادب >>

زنان تا وقتي «قيموميت پدر» را از زندگی‌شان حذف نكنند نمی‌توانند به «سوژگي» و «خودمختاري فردي» دست يابند. در واقع براي زنان و نيز مردان، «مرگ قيم» راه رهايي محسوب می‌شود و نه لزوماً انتخاب «قیم‌های بهتر». چرا كه حتی در زمينه پوشش هم اگر قرار باشد دستيابي به «حجاب اختياري» با جایگزین‌کردن يك «پدر/قيم بهتر» (و نه با «مرگ قيم/پدر در ذهنيت جامعه» و تحقق آن فارغ از هر «پدري») پيوند بخورد، ممكن است اين مسئله موقتاً حل‌وفصل شود ولي احتمال دارد باز هم دعواي تاريخي «پدران» هيچگاه بر سر اين موضوع خاتمه نيابد و در دوره‌ای ديگر باز هم امكان بازتوليد اين دعوا براي به‌قدرت‌رسیدن اين يا آن پدر در آينده و براي نسل‌های آتي زنان و نيز مردان وجود خواهد داشت.

امسال در ادامه ی انقلاب «زن، زندگی، آزادی» در مصاف با تشدید سیاست سرکوب زنان در خیابان‌ها شاهد جنگ و پیشروی فزاینده ی مردم با حکومت در همه ی ابعاد اقتصادی و سیاسی هستیم. همبستگی بزرگی که در داخل و خارج علیه حکم اعدام توماج صالحی و برای آزادی او شکل گرفته پیام‌آور همان «بادکاشتن و توفان دروکردن» است .

کمپین توقف قتل های «ناموسی» هرگونه طرح وبرنامه ای مانند طرح "حجاب وعفاف" ، "طرح نور" و یا "سفیران مهر" ، گشت ارشاد وبا هر نامی که برای اجبار به پوشیدن حجاب زنان را مورد اذیت و آزار فیزیکی، روانی یا کلامی قرار دهند و اعمال هر گونه خشونت بر زنان و دختران و توهین به مقام و کرامت انسانی زنان را محکوم میکند.
کمپین توقف قتل های "ناموسی" بر این باور است که افزایش خشونت بر زنان و دختران در خانوادها بر آمده از همین سیاست ها و نیز قوانینی است که با مرتکبین برخورد قاطعانه ندارد.

آَرشیو زنان >>

اسنادی که سرویس جهانی بی‌بی‌سی به دست آورده و تایید شده حاکی از آن است نیکا شاکرمی، دختر نوجوان شرکت کننده در اعتراضات ۱۴۰۱، پس از دستگیری مورد تعرض جنسی و ضرب و جرح قرار گرفته و بر اثر ضربات سه مامور امنیتی کشته شده است. این اسناد حاوی گزارش افراد درگیر در ماجرای بازداشت و قتل نیکا شاکرمی، از جمله اظهارات خود این افراد بوده است. مجموع اسناد این امکان را به بی‌بی‌سی داده است تا آنچه را که بر نیکا شاکرمی، ۱۶ ساله، از زمان بازداشت تا ناپدید شدن او گذشت بازسازی کند.

آَرشیو حقوق بشر >>

ماجرای ساخت مسجد در پارک قیطریه‌ی تهران هر روز دامنه ی گسترده‌تری می‌گیرد. ولی نیروهای وابسته به نظام از عهده ی پاسخگویی به انتقادهای مردم در شبکه های اجتماعی برنمی آیند. در واقع نیرویی از نظام نیست تا بخواهد برای پاسخگویی به مردم نقش بیافریند. حتا روزنامه‌های دولتی نیز پایشان را از چنین ماجرایی کنار می‌کشند. انگار آنان نیز از مدیریت بسیجی علیرضا زاکانی بر کرسی شهرداری، چندان دل خوشی ندارند. گفته می‌شود حضور علیرضا زاکانی در شهرداری تهران، حقه‌ای بود که به اشتراک از سوی محمدباقر قالیباف و ابراهیم رئیسی انجام پذیرفت. چون قالیباف و رئیسی قصد داشتند تا به نحوی از انحا از مزاحمت‌های اداری او در امان بمانند.

آَرشیو اجتماعی >>

۲۷ اسفند همان سال هم مجاهدین خلق دست به ترور سرتیپ زندی‌پور، مسئول کمیتة مشترکِ ضدخرابکاری، یا همان شکنجه‌گاه ساواک، می‌زنند. یک ماه بعد، رژیم به این عملیات‌ها اینگونه پاسخ می‌دهد که بیژن جزنی را به‌همراه شش فدایی و دو مجاهد که همگی در حال گذراندن دورانِ محکومیتشان بودند، در تپه‌های زندان اولین تیرباران می‌کند. فردای آن روز، رسانه‌های رسمی ایران مطابق گزارشی که از سوی مقامات امینتی به آنها ابلاغ شده بود تیتر می‌زنند: ۹ نفر از زندانیانی که قصد فرار داشتند کشته شدند. این انتقام جنایتکارانه از زندانیان، بعدها، در ابعادی بسیار هولناک‌تر در تابستان ۶۷ تکرار می‌شود. ثابتی که نقش مستقیمی در تیرباران جزنی و هشت زندانی دیگر داشته، در مصاحبة طولانی‌اش این واقعه را مَسکوت می‌گذارد.

آَرشیو ويژه نامه >>

مطالعه انقلابات گذشته، یا به هر حال آنچه انقلاب نامیده شده یا میشود، اغلب یا برای یادگیری از آموزش های آن در جهت تولید مجددشان بوده یا در جهت انتقاد از آنها بخاطر پدیدار شدن مشکلات برای کسانی که منافع از دست داده یا دچار موانعی در زندگی فردی یا گروهی خود شده اند.
اما این حوادث تاریخی هرگز برای فهم عکس العمل های انسانی در قبال آنها در حیطه وقوع شان مورد بررسی قرار نگرفته است. عکس العمل های مردمی را در حد تولید احزاب و گروههای انگشت شمار مخالف و اغلب خود جویای قدرت، فرو کاسته، به نحوه عمومی رویاروئی مردمی، با شرایطی که بر آنها تحمیل شده نپرداخته اند

در هر حالت، حتا اگر هنوز شیفتگی نسبت به قرون وسطا وجود داشته باشد، این شیفتگی را کلیسا رواج میدهد تا علیه لزوم اصلاحات مذهبی از سنگر خود دفاع کند. در آن پافشاری بر شکوهمندی قرون وسطا تاکید بر وجود اموری چون نیکوکاری مومنان، غیرتمندی و تعصب نسبت به ایمان و نیز ملانقطی گری روحانیون است تا وحدت مومنان مسیحی زیر سقف کلیسا حفظ شود.

نگارنده گر چه نظر های مختلف مورخین را در مورد شکست نهائی ساسانیان مطالعه کرده و برخی از آنان از جمله تضعیف دولت ساسانی در نتیجه جنگ های طولانی و پر هزینه با رومیان، جنگ و دعوای داخل دربار و اشراف برای قبضه قدرت و یا گرفتن سهم بزرگتری از آن، و تداخل موبدان درباری را در امور کشوری و چندین مورد دیگر را بجا میداند اما به گمانم آنچنان که باید به ایدئولوژی مذهبی دشمن ساسانیان یعنی رومیان بها داده نشده و دست کم گرفته شده است.

آَرشیو انديشه >>

فرایند تصویب بودجه در ایران همواره به دورِ باطل تامین کسری از مسیر «خلق نقدینگی و تورم‌زایی» میافتد، مسیری که هزینه‌های هنگفت آن بر دوش مصرف‌کنندگان و بویژه اقشار آسیب‌پذیر فشار وارد می آورد. در نظام ولایت فقیه تصویب لایحه بودجه بیش از آنکه بر اساس دخل‌ و ‌خرج واقعی کشور با اولویت‌ها و پارامترهای عقلانی باشد، به دعوای «طیف های مختلف مافیایی غارتگر برای تقسیم غنائم» شباهت دارد. درآمدها فرضی و هزینه ها واقعی است و بخش اعظم آن میزان از در آمدها که با حراج ثروت ملی بعد از باج و تخفیف بسیار به چین بدست می آید نیز نصیب مافیای مالی/ نظامی می گردد.

آَرشیو اقتصاد >>

متنی که در ادامه خواهد آمد با عنوان «شرکت کارگران ایرانی در جنگ داخلی روسیه» نوشته‌ی « و. ن. پلاستون» است. این متن توسط «ف.ک. گیلانی» به فارسی ترجمه شده است. این سند تاریخی برگرفته از آرشیو شخصی زنده‌یاد دکتر خسرو شاکری (زند) (۱۳۱۷ ـ۱۳۹۴) تاریخ‌نگار و استاد تاریخ مدرسه‌ی عالی مطالعات علوم اجتماعی پاریس است. این متن توسط دکتر پیمان وهاب‌زاده برای نشر در اختیار قرار گرفته است. متن اصلی که در پی مقدمه و پیشگفتار خواهد آمد از روی نسخه‌ای که توسط دکتر خسرو شاکری یا گیلانی با خط قرمز ویرایش و اصلاح‌شده بازنویسی شده است. نسخه‌ی اصلی این متن نیز در ضمیمه است.

آَرشیو تاريخ >>

سياوش پارسانژاد در يك خانوادۀ طبقۀ متوسط شهری در تیر ماه سال ۱۳۱۶ به دنيا آمد. شاگرد درس‌خوانى بود، وقتى خبر تأسيس حزب نیروی سوم خلیل ملکی را شنید، از آن‌جا که هم حزبی سوسياليست و هم ملى بود، طرفدار آن گردید. بعد از آن گرايش به حزب توده پيدا کرد و عضو سازمان جوانان اين حزب شد. بعد از اخذ ديپلم در سال ١٣٣٥ براى ادامۀ تحصيل به شهر مونیخ در آلمان رفت و در دانشكدۀ پزشكى ثبت نام کرد. در آن‌جا با ايرانيانى چون مهدى خانبابا تهرانى، كورش لاشايى، بيژن قديمى، همايون خرازى و فرامرز صادقى آشنا شده و به اتفاق انجمن دانشجويان ايرانى مقيم مونيخ را تأسیس کردند، و از طرف انجمن نشريۀ پیوند را که ابتدا آموزشی و سپس سياسى شد، منتشر ساختند.

آَرشیو گوناگون >>